Ayşe, utangaçtı. Kalabalıkta küçülür, sessizlikte büyürdü. Uzun saçları omzundan sarkarken, genelde defterine eğilmiş bir şekilde bulunurdu. Kuşlar, onun hayal gücünün en kıymetli köşesindeydi. Onların özgürlüğü… uçuşları… sanki bir gün kendi de öyle olacakmış gibi hissederdi.
Ama ailesi… bambaşka bir dünyadaydı. Onların fikirleri, Ayşe'yi sıkardı. Onun hayalleri "saçmalık", sessizliği "inat", çizimleri "zaman kaybı" sayılırdı. Yalnız kalmak onun için bir tercih değil, mecburiyetti. Bir tek Emre vardı yanında. Bir tek o anlıyordu.
Beste ise… Ayşe'nin arkadaşıydı ama tam olarak dostu değildi. Bencil, kendine dönük, fazla dışa dönüktü. Ayşe onunla arkadaş olmayı seviyordu ama hep bir mesafe vardı aralarında. Ayşe bu mesafeyi "sessizlikle" koruyordu